என் அரசனே

அரசனே 

என் அரசனே 

ஆராரோ பாடுகிறேன் 

என் அரசனே 

என் மடியில் துயிலுறங்கு 

இன்பத்தில் நான் திழைக்க 

என் அரசனே 

உன் புன்னகையில் 

என் இதயம் தொடு

ஈகையில் நாம் சிறக்க 

என் அரசனே 

உன் கரம் கொண்டு 

செல்வம் கொடு 

உறவு எனும் படை இருக்க 

என் அரசனே 

படை கொண்டு வென்று எழு  

ஊக்கம் உனக்கென வளர்த்து 

என் அரசனே 

ஊரார் போற்ற வாழ்ந்து காட்டு 

எழுந்து நின்றாய் தத்தி தத்தி 

என் அரசனே 

என் கரம் பிடித்து 

நடை பழகு 

ஏக்கம் இன்றி வளர்க்கிறேன் 

என் அரசனே 

ஏழு கடல் கடந்து செல் 

ஐயம் கொல்லாதே 

என் அரசனே 

துணிவுடன் செயல் ஆற்று 

ஒழுக்கம் எனும் உணர்வை 

என் அரசனே 

உயிருடன் கலந்து வாழ் 

ஓவியம் போல் ஒரு வாழ்வை 

என் அரசனே 

நீ பெற

ஓம் எனும் நாமம் நாடு 

ஒளவியம்  எனும் பண்பு 

என் அரசனே 

பிறரிடம் பாராதே 

ஊஞ்சல்

என் மடி அமர்ந்து,

என் கரம் பிடித்து,

தலை சாய்த்து,

காற்றின் தாலாட்டில்,

நிலவொளியில் கலந்து,

மகிழடி,

மழலையே..

            ஊஞ்சல்

வாழ்க்கை

அனைவர்க்கும் இசைபடும் வாழ்வும் இல்லை,
அனைவர்க்கும் தீமை செய்ய வாழ்வும் இல்லை

கால மாற்றம்

அரசியல் பழகிகொள் 

அதிகார வலிமை அறிந்துகொள்

இன்பம் தழைத்து நிற்கும்

இடையூரும் இணைந்து நிற்கும்

சூழ்நிலையின் கால மாற்றம்

மனிதர்களின் எண்ணங்களை மாற்றும்

கிடைத்ததை ஏற்றுக்கொள்

கிடைகாதவை நமக்கில்லையன அறிந்துகொள்

எதிர்பாராத உதவிகள் கிட்டும்

வாழ்நாள் முட்டும் நிலைக்கும்

நன்றி மறவாதே 

வாழ்கை நிலைக்காதே

மனம் ஏற்க மறுக்கும்

ஏற்றால் வாழ்கை சிறக்கும்

கடவுளின் சித்தம்

அரியாமல் நிகழவில்லை - அதை

         நான் அறிவேன்

ஆறுதல் பேசி பயனில்லை -

          பயன் அறிந்ததே

இன்னல்கள் இருப்பினும் - அவை

         கணிக்கட்டவையே   

கணிப்புகள் கை மீறியதா? - 

         கடவுளின்  சித்தம்!!

அலையோசை

உன் தலை கோத துடித்தேன், 

பாதம் சேர பாய்ந்தேன், 

என் தவம் அறியா தாய்மை

உனை தூக்கிச் செல்ல! 

கரை தொட்டு மடிந்தேன்

மழலை செல்லமே.! 

வறுமை

கதிரவன் வெப்பத்தில் பழகிய தேகம், 

சந்திரன் குளிருக்கு ஒவ்வாமல் போனது. 

உழுது விதைத்து வாடிய மனதிற்கு, 

களைப்பாற கருவேல மரமே மிஞ்சியது. 

ஆடு வளர்க்க அடகு வைத்து, 

தண்ணிர் வைக்க தேடி திரிந்து, 

தீராத தாகம், 

வறுமையின் உச்சம். 

நம்பிக்கையின் நன்முகத்தோடு கரம் பிடித்தேன், 

மஞ்சள் கயிற்றின் ஆடம்பரமும், 

சாந்து பொட்டு சீதனமும், 

ஒற்றை கண்ணாடி வளைவி அலங்காரமும், 

வறுமையின் மிச்சம். 

வானம் பார்த்த பூமியை

நீல வானம் பார்க்கும்  வரை, 

வறுமையின்றி 

வேறு வழியில்லை.